Leczenie kanałowe jest jedną z bardziej zaawansowanych metod terapii uzębienia u pacjentów. Metoda ta daję nam największą możliwość uratowania zęba przed jego usunięciem z jamy ustnej oraz szansę na jego wieloletnie utrzymanie. Jednak technika ta jest jedną z najbardziej nie lubianych terapii wśród pacjentów.
Dzisiejsza stomatologia jest bardzo rozwinięta i wizyta u dentysty nie jestem tak straszna jak jeszcze kilkanaście lat temu. Leczeniu endodontycznemu poddaję się osobę, u której stwierdzono nieodwracalne zapalenie miazgi zęba czyli takie, które nie można wyleczyć przez pokrycie pośrednie lub bezpośrednie miazgi. Zabieg poprzedza wykonanie przez pacjenta zdjęć radiologicznych uzębienia, które zostanie poddane ww. leczeniu. Kadr ten jest niezbędnych dla lekarza-stomatologa w celu określenia wielkości korzenia zęba.
Zabieg rozpoczyna się od bardzo dokładnego usunięcia próchnicy oraz wykonania dojścia do kanału korzeniowego. Po takim przygotowaniu, dentysta przechodzi do usunięcia miazgi. Jest to najważniejszy punkt całego procesu, gdyż jakiekolwiek pozostałości mogą stać się w przyszłości miejscem odnowienia stanu zapalnego . Podczas usuwania miazgi, a jednocześnie tworzenia kanału w sposób ciągły jest przeprowadzane płukanie. Płyn stosowany przy tym zabiegu ma na celu dezynfekcję okolicy kanału i pozbycie się wszystkich bakterii. Po zakończeniu tego etapu stomatolog osusza kanał zębowy i wypełnia specjalnymi preparatami, które mają zapobiec w przyszłości rozwijaniu się bakterii.
Więcej informacji i leczeniu kanałowym znajdziesz na: .
Po przebyciu leczenia endodoncyjnego należy okresowo wykonywać zdjęcia RTG w celu sprawdzenia stanu leczonego uzębienia. Pierwsze zdjęcie powinno zostać wykonane po kilku miesiącach od wykonania zabiegu, a następne co roku przez okres 4-5 lat.
